Wie ben ik? Die lastige vlieg? Dat vroeg ik me gisteren nog af, toen ik had gereageerd op een bericht van iemand op FB die heel mijn interventie bekeek als een aanval.
Het bericht ging namelijk over het plaatsen van zielenroerselen en daarop volgende (vermeende) aanvallende en raadgevende reacties… Het kwam nogal vaak voor bij die persoon. Ik zie zijn reacties daarover regelmatig verschijnen en ik zag mezelf…. jaren geleden. Wat had ik een kort lontje en….. een verschrikkelijk laag zelfbeeld. Ik noemde de mensen die reageerden arrogante bemoeizuchtige beterweters. ‘Wat was ik toch een vervelend mens, wars van elke goede raad’, denk ik nu. Ik had toen heel veel (vermeende) ‘lastige vliegen’ in mijn omgeving die ik hardhandig weg sloeg. Meestal beet ik van mij af en vaak blokkeerde ik ze.
Daar kom ik vandaan en hé er iets veranderd in mijn leven. Mijn zelfbeeld is gestegen en sindsdien komen er andere mensen in mijn leven. Of zijn het dezelfde en interpreteer ik zulke reacties anders? Ik ben blij met de cadeautjes aan goede raad, sommige leg ik ook gewoon naast me neer, ja echt. Ik waardeer goede raad van mensen met wie ik een fijne band heb opgebouwd. Mensen die uit eigen ervaring spreken, daarmee bouw ik dus een mooie relatie op. Mensen die vertellen hoe ze zelf ergens mee omgegaan zijn, hoe ze zelf ergens uit zijn geraakt of die vertellen over hun eigen worstelingen en groei. Mensen die in IK vorm spreken in plaats van ‘weet je wat jij moet doen? enz.’ Wereldwijze mensen i.p.v. schrift geleerden. Mensen waarbij ik voel dat ze ‘leven’ wat ze zeggen. Daar word ik blij van. Daar ontstaan boeiende ‘win/win’ gesprekken.
Ik kom even terug op die blokkeringen. Hahaha, ik ben zelf in de afgelopen maanden een paar keer geblokkeerd en ook uit een groep geknikkerd. Voor de rest word ik hier en daar genegeerd (ik voel de wrevelige energie die er achter zit) Steeds door mensen in wie ik mijn vroegere gedrag en irritaties herken. Ik zie ze heel graag, ik kan de liefde voelen voor hun onstuimigheid en zie hun veelal jeugdige felle aanvallen. Lastige vliegen, luizen in de pels…. Tot nu toe trachtte ik ze te bereiken via neutrale woorden. Ik beken: Ik wilde ze behoeden voor de beschadiging die ze oplopen in hun imago. Tja…. heb ik ooit willen luisteren naar goede raad? Néé, ik bleef wars van alles mijn eigen koers volgen en hé er zit wel wat schaamte over mijn gedrag van vroeger.
Ik merk ook op dat ik toen absoluut niet synchroon leefde met wat ik beweerde te ‘zijn’. Of ja, ik vermoed dat velen dit hebben gezien, gehoord en gevoeld. Ik ben voorzichtiger geworden, er is meer zelfrelativering en ik toon nu ook mijn onzekerheden, mijn falen, mijn ‘niet weten’ en fouten. Kijk wat er nu gebeurt: Mensen noemen me authentiek. En er komen steeds meer soortgelijke mensen in mijn ‘veld’. Vaak Eigen Wijze mensen, de eigenwijze mensen verdwijnen. Ik vind het boeiend want wat hoor ik? Hé, zij waren net als ik ooit eigenwijs. Hé, het is dan toch nog goed gekomen.
Wat gebeurt er bij die mensen als ik ongevraagd een goede raad geef vanuit mijn waarneming en ‘zelf’ uitproberen? Ze zijn er blij mee… en ik ook met die van hun. Cadeautjes in elkanders leven. Ik ben blij dat ik ze ken. Ik ontvang graag hun nieuwsbrieven. Ik lees die van boven tot onder. Ik geniet van de afbeeldingen en video´s. Ik klik op de linken die er in staan. En ik denk: ‘Wow, wát een passie straalt hier uit’.
Vervolgens reageer ik op wat ze schrijven. Ik roem de vormgeving, wijs ze op schrijffoutjes ( ik merk op dat de mensen dit wat te weinig doen bij mij en… ja ik schrijf er véél…. misschien te veel en geven ze het op, hahaha, dat kan ook) Ik wijs ze erop als ik zie dat deze brief later nóg naar andere mensen wordt gestuurd (dit gebeurt vooral bij aanmeldingsbrieven) Waarom? Ik vind het zelf ook vervelend als niemand mij vertelt, dat mijn kleding niet goed zit, terwijl iedereen het wél ziet.
In mijn reactie geef ik ook tips over hoe ik het aanbod, de bijbehorende video en website ervaar. Gewoon omdat ik dit zelf ook heel graag wil weten. Kortom: Ik geef een review naar de afzender.
En dát is het. Hier was ik naar op zoek. Yessss. In plaats van openbaar te reageren, stuur ik een privé mailtje. En bij sommigen blijkt het veel beter dat ik bel of inspreek. Openbare reviews worden ervaren als ‘lastige vliegen’. Persoonlijk contact wordt ervaren als een cadeautje.
Ikzelf krijg goede raad graag uitgeschreven, want als mensen het beginnen te vertellen, krijg ik het niet behapt. Ik merk op dat ik een beetje beter wil inschatten hoe een ander dit graag heeft. Teksten kunnen onbedoeld scherp over komen, terwijl ze analytisch bedoeld zijn. Woorden kunnen klinken als adembenemende watervallen, terwijl ze enthousiast bedoeld zijn.
Misschien is het beter om te starten met deze vraag, die ik heb geleerd van een vriendin:
Wil je een luisterend oor of wil je een advies?
~Ine Willems (willemsine.be)
Uiteindelijk is er over dit onderwerp een mooie live ontstaan op Facebook.
Vind je het leuk wat ik schrijf. Betaal me een koffietje of zo 😉
1001xannemiek 