RESERVOIR
Je kijkt op een gezonde manier rond naar de wereld en voelt je één met alles wat is.
Dat wil zeggen: Je voelt empathie voor de mensen met verdriet en tegenspoed. Je luistert en kijkt en luistert en kijkt….. Je neemt alles op….
Tot je beseft dat je situaties niet meer doorgeslikt krijgt….
Dat je het dus ook allemaal niet meer verteert.
Er zit een knoop.
Je zit in de knoop met je onvoorwaardelijke liefde voor al wat is.
Wat doe je daarmee?
Geef je het terug?
Geef je over?
Geef je jezelf over?
Of besluit je alsnog te blijven slikken?
Hoe lang hou je het nog vol?
Wanneer is het genoeg?
Wanneer heb je genoeg kennis verzameld waarmee jij verder niets doet?
Tot wanneer heiligt ‘het doel’ álle middelen die tot nu worden ingezet of opgelegd?
Tot wanneer is het nog leefbaar in het belang van overleefbaarheid?
‘Wir haben dat nicht gewussssssssst’ is iets van alle tijden.
Hebben overlevenden van toen zich schuldig gevoeld om het niet verder te kijken dan wat hun werd voorgeschoteld via alleen maar berichten ‘van algemeen nut’ in de media?
Hebben zij achteraf alles verteerd?
Apartheidsbewustzijn kan je aanleren. Per slot van rekening hebben we nu de mogelijkheid om overal informatie te vinden over wat er gaande is in plaats van proberen door te slikken wat er voorgeschoteld wordt.
Voel je de knoop al?
1001xannemiek 