Je bent ogenschijnlijk volledig in evenwicht met wat er is, wat er was en wat er komt….
Jouw stem klinkt rustig…
OF
Klinkt jouw stem beheerst?
Hoe helder is dit voor jou?
Ben jij jezelf bewust van de signalen die je lichaam geeft?
Waar doet het pijn?
Waar voelt het zwak?
Waar voelt het stijf?
Wat voel je diep van binnen?
Hoe voel jij je in de huidige situatie van je leven?
Durf je jouzelf en jouw ongemak te laten zien en te laten horen?
Of is er ogenschijnlijk niets aan de hand?
Weet!
Weet dat het voor velen zeer helder is, dat je jezelf verschuilt achter een façade.
Weet!
Weet dat iedereen dit eerst herkent bij een ander.
Weet!
Weet dat datgene wat je bij een ander herkent alles, maar dan ook echt alles vertelt over hoe jij er werkelijk bij zit.
Dit is de ware mystiek van het leven.
Hoe lang duurt het nog voor je jouw Ware Zelf toont in al zijn kwetsbaarheid?
Zo lang duurt het nog.
Zo lang duurt het nog voor je een compleet andere wereld ervaart.
Een wereld waarin in je lichaam mag herstellen van alle belemmerende ziekmakende overtuigingen.
Durf je in de spiegel te kijken?
Durf je datgene in jezelf te ontdekken, wat je al zolang verafschuwt in anderen?
Durf je te wankelen?
Durf je te twijfelen?
Je jezelf over te geven aan de mystiek van het leven?
Niets is zeker.
Zelfs jouw uiterlijke rust …..
…….
Als ik mijzelf héél verdrietig en onmachtig voel om contact te maken, verhardt mijn lichaam, mijn uitstraling, mijn stem, mijn lach….
Monotoon…..
Het duurt soms nog een dag voor ik uit deze ‘cocon’ kruip.
Oeffffff
Vroeger duurde dit maanden, jaren….
Wat nu een coconnetje is, was vroeger een bunker…
En ik schoot op iedereen die in de buurt kwam.
Oeffffff
Nu rest me de vraag of ik dit proces nóg sneller kan keren… of misschien voor kan zijn door gewoon te vertellen dat ik me verdrietig en onmachtig voel…..
Ja, dat is de sleutel.
1001xannemiek 