Zowat een half jaar geleden viel mijn oude laptop letterlijk in panne en tijdens een poging tot reparatie viel hij ook nog eens letterlijk uit elkaar….
Ik weet dat ik me, wanneer er iets drastische met PC, laptop en of gsm gebeurt, drastisch mag terug trekken van een manier van leven die me schaadt. Dus ja, ik trok me terug.
2023 was sowieso een jaar van introspectie (alweer??? jawel). Daar waar veel mensen andere mensen en organisaties steeds meer beschuldigden, vond ik het zelf tijd om in de spiegel te kijken bij alle ‘oordelen’ die ik over anderen had. Ik ben toen vaak ineen gekrompen, terwijl er maar één vinger wees naar mij: Die van mezelf.
Ik schreef minder en minder, ik fotografeerde minder en minder, ik ging minder en minder ‘live’ op sociale media, ik trok me ver terug. Op de duur vroeg ik me zelfs af of ik depressief was of werd. Dat bleek dan weer niet het geval. Mijn eigenwaarde nam af en vervolgens op miraculeuze wijze weer toe en weer af…. en weer toe. Het leek wel eb en vloed en ik keek ernaar.
Zacht voelde ik me, heerlijk kwetsbaar. Verbaasd keek ik de wereld in.
Vroeger zag en hoorde ik irritante, boze, ongelukkige, beschuldigende mensen. Die verdwenen langzamerhand vanzelf en ik ontmoette meer spontane, dansende, vrolijke mensen. Ook die begonnen zich terug te trekken en er doken betrokken, hartverwarmende, levenswijze gelukkige mensen op.
Tegelijkertijd nam ik mijn waarden eens onder de loep. Ik moest even geholpen worden om me daar bewust van te worden. Even was er iets in mij dat afstand wilde nemen van mensen met andere waarden dan de mijn, tot ik begreep dat we compatibel zijn. YESSSSS & OEFFFFF.
Vanaf dan ging het snel. Begrip en mededogen nam toe, gelijktijdig met groeiende eigenwaarde en zelfliefde. Wat IK doe met LIEFDE, doet mij deugd. Wie dit kan ontvangen, doet die persoon deugde. Wanneer iemand dit afwijst, dan nog blijf ik voelen dat IK het graag doe. Er zijn altijd wel genoeg mensen die wél graag ontvangen.
Dus….. nu dit lange proces afgerond leek en ik in een fijne warme rust ben beland, begon er van alles te kriebelen. Ik bekeek mijn oorspronkelijke plannen, websites, schrijfsels, filmpjes en verzamelingen en plots voelde ik een laptop op mij lag te wachten. Dat ging heel raar. Ik wilde er al wel verschillende keren eentje aanschaffen en telkens kwam er iets tussen. Toen ik voelde dat het NU moest gebeuren, kwam er weer een vertraging. Dus sprong ik uiteindelijk in mijn auto op het meest rare moment: Vrijdag om half 4. Normaal vermijd ik dan absoluut elk verkeer rondom Antwerpen. Jawel, het was aanschuiven…. én een parkeerplekje zomaar voor de deur. Ik was direct aan de beurt en er werden mij ‘refurbished’ 2 laptops voorgesteld.
De eerste was een kleine, bij de 2e twijfelde ik of ie in mijn laptopkoffertje kon. Hij paste perfect én kostte exact het bedrag wat ik voorzien had.
Ondertussen is bijna alles alweer functioneel en ik bleek veel meer in mijn ‘Onedrive’ te hebben staan, dan ik had gedacht. Ik ben ook nog heel veel foto’s aan’t verwijderen.
Mijn criteria: Word ik er blij van? Voel ik een volle yes???? Dit geldt voor zowat alles wat ik doe. Vreemd genoeg vind ik nu zelfs veel passie bij wat ik doe, wanneer ik me voorbij een weerstand beweeg. Dat is wat anders dan me in onveiligheid brengen. Ik ken nu eindelijk de ‘rode lichten’ waar ik Eigen Wijs mee om ga i.p.v. dat ik eigenwijs doordram.
Het zou zomaar kunnen dat er nog wat verrassende veranderingen plaats vinden. Vol verwondering kijk ik naar wat me gespiegeld wordt. Dankbaar ben ik sowieso.
Oh ja, die laptop, dat is een ‘top kwaliteit race machine’ van FTC in Deurne met 2 jaar garantie en voor 1/3e van de oorspronkelijke kostprijs.
EN Heb je de veranderingen al opgemerkt die ik op deze website heb doorgevoerd? Heb je misschien wel feedback (zie de knop hier onderaan links).
1001xannemiek 